„ MORALNOŚĆ PANI DULSKIEJ” W WYKONANIU AKTORÓW TEATRU „ POMIMO” SZTUKA ŁĄCZY POKOLENIA
„ Witam Państwa gorąco w to grudniowe chłodne przedpołudnie. Szczególnie gorąco naszych niezwykłych gości –aktorów teatru „ Pomimo”, działającego przy Domu Dziennego Pobytu w Wyszkowie. Spektakl , który Państwo za chwilę obejrzycie ,oparty jest na kultowym tekście „ Moralność Pani Dulskiej” Gabrieli Zapolskiej. Sztuka nie traci na aktualności… Przedstawienie, które przygotowała wraz ze swoimi niezwykłymi aktorami Pani Grażyna Elżbieta Święch, autorka scenariusza i reżyser ( nauczycielka języka polskiego), pokazuje, że każdy z bohaterów ma tu jakiś cel, który stara się osiągnąć. Nie ma znaczenia czy poprzez niewinny flirt, przemyślaną intrygę czy też szantaż. Kto wygra tę walkę i za jaką cenę? ”. Takimi słowami pani dyrektor Centrum Kształcenia Ustawicznego Aneta Pękul powitała niezwykłych gości.
„Rodzina i pan domu,odbywający wyimaginowany spacer na Kopiec Kościuszki, dwie córki- pensjonarki, dorosły syn, który uwodzi służąccą i wreszce ona, nieugięta strażniczka rodzinnej moralności. Znamy ich dobrze, to Dulscy, bohaterowie sztuki „ Moralność pani Dulskiej” G. Zapolskiej. Postać tytułowej bohaterki weszła na trwale do swiadomości, a słowo „ dulszczyzna” stało się najlapidarniejszym określeniem mieszczańskiej obłudy”.Z tą własnie propozycją przybyli do naszej szkoły niezwykli wykonawcy, aktorzy teatru „ Pomimo…” działającego przy Domu Dziennego Pobytu „ Senior”w Wyszkowie, kierowniem jest pani Dorota Wojtkowska.
„ Moralność pani Dulskiej” to spektakl, którego realizacją (scenariuszem i reżyserią) zajęła się pani Elżbieta Grażyna Święch. Dzięki jej pasji seniorzy mogli podzielić się doświadczeniem z młodym pokoleniem- słuchaczami Centrum Kształcenia Ustawicznego Niezwykły reżyser i równie niezwykłe kreacje aktorskie. W rolę głównej bohaterki pani Anieli Dulskiej -kobiety o podwójnej moralności, wypowiadającej słowa : „na to mamy cztery ściany i sufit, aby brudy swoje prać w domu i aby nikt o nich nie wiedział” (a.1. sc.9.)wcieliła się pani Teresa Tomaszuk. Partnerem scenicznym, całkowitym przeciwieństwem żony jest Felicjan Dulski, kreacją tej postaci cichej, biernej zajął się p. Tadeusz Gałązka, grający mimiką, słuchający i wypowiadający, a właściwie wykrzykujący tylko jedno zdanie : „A niech was diabli!!!”. Dorastające córki państwa Dulskich: Hesia- replika matki, pełna temperamentu, silna, w tę wcieliła się pani Agnieszka Lubkowska i Mela -spokojna, cicha, naiwna, a tę postać zagrała p. Iwona Zimoń. Niższy urzędnik, a po godzinach lekkoduch, inteligentny, widzi obłudę, zakłamanie w domu, komentuje tę sytuację pan Krzysztof Chojnacki. Lokatorka wynajmująca mieszkanie w kamienicy państwa Dulskich to pani Zuzanna Deluga. Przypominająca Dulską, obłudną i bardziej cyniczną Juliasiewiczową doskonale zagrała pani Barbara Andrzejewska . Biedną Hankę, służąca w domu państwa Dulskich zagrała pani Zofia Lipska, pomagającą jej,matkę chrzestną Tadrachową wykreowała pani Zofia Skóra. Doskonała gra aktorska mogła naprawdę wprawić w zachwyt. Była ona pełna życia ,radości, co powodowało, że przedstawienie stawało się komiczne, wesołe. Duża jest w tym zasługa pani Elżbiety Grażyny Święch , która świetnie zaplanowała spektakl i już od pierwszych chwil „nabieraliśmy do każdej z postaci pewnych uczuć. Kpiliśmy z chciwości Dulskiej, denerwował nas lekceważący, wręcz dekadencki styl życia Zbyszka, całkiem odmienne charaktery obydwu córek, czy skrytość i małomówność pana Dulskiego”. Serdecznie dziękujemy pani kierownik Domu Dziennego Pobytu D. Wojtkowskiej, pani reżyser Elżbiecie Grażynie Święch, oraz aktorom za chęć dzielenia się doświadczeniem z młodym pokoleniem.
Elwira Sawicz- Bakuła